Nasienie Świętej Figi” Mohammada Rasoulofa otwiera scena, w której pojawia się metafora figowca pagodowego, który rośnie kosztem innych roślin. Jego nasiona, strawione przez ptaki, opadają na korzenie drzew, a figowiec zaczyna wrastać w nie, wypuszczając korzenie, które ostatecznie je duszą. Ten pozornie banalny element staje się punktem wyjścia do głębokiej analizy sytuacji w Iranie, gdzie ideologia religijna przenika struktury państwowe i rodzinne.